Jak celować, czyli obierać cel?

No nie powinienem był stawiać sobie tego pytania, bo z góry wiadomo, że nie będę umiał na nie odpowiedzieć. Potraktuję odpowiedź wymijająco, otóż nie wiadomo skąd się biorą cele. Ja przynajmniej nie mam zielonego o tym pojęcia. Przychodzi mi tylko do głowy, że pchani jesteśmy nieznanymi nam motywami, które spławiają nas jak rzekami spławia się drewno. A my tylko sobie racjonalizujemy i mówimy, że dążymy do tego a tego, a faktycznie jesteśmy popychani i ciągnieni jakimiś ukrytymi przed nami prądami.

Nie wydaje mi się by istniała metoda dla obierania celów. Istnieją rozmaite techniki zwykle włączone w zbiór technik zarządzania czasem. Ale przecież nie metoda będzie rozstrzygać, tylko na przykład nieuchwytne intuicje, zachwyty, poczucia, smak, wgląd. A niekiedy po prostu, przykład płynący od kogoś, albo inspiracja. Albo rodzice nam coś nakreślili albo wychowawcy. Samo społeczeństwo podsuwa wartości, lub powoduje pożądania. Można studiować żywoty innych, można iść do wróżki, rzucić monetą, czekać na iluminację. Można w końcu nie dążyć do niczego, iść to tu to tam, skoro życie miało by być opowieścią idioty.

Jak zatem celować, czyli obierać cel? Otóż może nie trzeba niczego robić, a tylko trochę ponaglić swoją osobowość, by zechciała donosić ciążę zamiaru i w końcu urodziła cel. Należy zwrócić się do całości siebie i powiedzieć: Moja Droga Persono, czas płynie, a mamy jego ograniczoną ilość, i jeszcze w każdej chwil czas przepada, więc urodźże jakiś kierunek działania dla nas!